بررسی همبستگی ژنتیکی خانوادگی ژن tcf7l2 با دیابت نوع 2 در خانواده های دیابتی اصفهان و مقایسه میزان انتقال آلل مرتبط با بیماری از والدین به فرزندان

مقدمه: طبق بر آورد فدراسیون بین المللی دیابت، تخمین زده می شود تا سال 2025 تعداد مبتلایان به دیابت نوع دو به 333 میلیون نفر برسد. این آمار می تواند زنگ خطری برای سیستم های بهداشتی کشورها باشد. اما خوشبختانه این بیماری قابل پیشگیری است. یکی از عوامل مستعدکننده دیابت نوع دو ژنها هستند که از جمله مهمترین آنها می توان به tcf7l2 اشاره کرد، که قبلاً ارتباط وریته 7903146 این ژن با بروز دیابت نوع دو در ایران به اثبات رسیده است. مواد و روشها: برای اثبات ارتباط وریته7903146 با دیابت نوع دو در خا نواده های ایرانی و بررسی چگونگی انتقال ریسک آلل های این وریته از والدین به فرزندان، تحقیقی بر روی 40 خانواده دیابتی شهر اصفهان صورت گرفت. در این تحقیق اعضای این خانواده ها (پدر- مادرها و فرزندان) با کمک روش pcr- rflp تعیین ژنوتیپ شدند و سپس آنالیزهای آماری به کمک نرم افزارspss صورت گرفت. نتایج: فراوانی آلل t(آلل بیماری) از وریته rs7903146 در والدین دیابتی50% و در والدین غیر دیابتی 7/39% محاسبه گردید، درصد فراوانی این آلل در فرزندان مادران دیابتی به ترتیب در دختران 5/64% و در پسران 6/28% می باشد که این فراوانی در فرزندان پدران دیابتی به ترتیب در دختران به 48% و در پسران به 1/53% می رسد. بحث: تفاوت قابل توجه فراوانی آلل t در بین والدین دیابتی و والدین غیر دیابتی دلیل ارتباط قوی این ریسک آلل با دیابت در خانواده های ایرانی می باشد. بالا بودن فراوانی آلل t در فرزندان دختر مادران دیابتی، نشان از انتقال بالای این ریسک آلل از مادر به فرزندان دختر می باشد، همچنین تعداد بالای هموزیگوت هایtt در این دختران در مقایسه با پسران تائیدی بر این مدعا می باشد. فراوانی بیشتر هموزیگوت هایtt در زنان نسبت به مردان نشان از انتقال بالای این ریسک آلـل بین زنان می باشد، که احتمال وقوع دیابت را در این جنس تقویت می کند.